مرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی

فرازهايى از مناجات شعبانيه:

 خدايا بشنو دعايم را هرگاه دعا كنم و صداى ناله ام را بشنو هنگامى كه صدايت كنم و به من رو كن هنگامى كه تو را مناجات كنم. خدايا اگر مرا محروم كنى چه كسى به من روزى دهد و اگر تو مرا خوار كنى چه كسى مرا يارى كند. خدايا از خشم و غضبت به تو پناه مى برم. خدايا اگر من شايسته رحمت تو نيستم پس تو بر اينكه بر من به فضل وسيعت جود كنى شايسته اى.

 خدايا گناهان من را در دنيا مى پوشانى ولى من به پوشاندن خطاها در آخرت نيازمندترم. زيرا در قيامت بايد در حضور پيامبران، صلحا و شهدا پاسخگوى اعمال خود باشم  و شرمندگى در حضور پيامبران و امامان معصوم را چگونه چاره جويى كنم؟

 خدايا اگر مرا به جرمم مؤاخذه كنى تو را به عفوت مؤاخذه مى كنم و اگر مرا به گناهم بازخواست كنى تو را به مغفرتت بازخواست مى كنم و اگر مرا داخل جهنّم كنى به اهل جهنّم اعلام مى كنم كه من خدا را دوست داشتم.

 خدايا عمرى را در غفلت و بى خبرى و فراموشى گذراندم و جوانى ام را در حال مستى و دورى از تو به پيرى رساندم. خدايا غرور به كرمت مرا بيدار نكرد.

 خدايا مرا از آنانى قرار ده كه وقتى او را خواندى، پاسخت را داد. خدايا مرا از كسانى قرار ده كه همواره به ياد تو هستند و پيمان تو را نمى شكنند و همواره شكرگزار تو هستند.

 خدايا مرا به نور عزّت فروزنده ات پيوند ده تا تو را بهتر بشناسم و از غير تو جدا شوم.